In Oude, koude nachten schrijft Patrick Conrad in 100 gedichten zijn memoires. Hieronder vind je de eerste drie gedichten.
Créer n’est pas un jeu quelque peu frivole.
Le créateur s’est engagé dans une aventure effrayante
qui est d’assumer soi-même jusqu’au bout
les périls risqués par ses créatures.
Jean Genet
(Journal du voleur)
I
Een kind
I/1
Droefheid heeft de kleur van de blik
die we werpen op een onderworpen wereld
waar opnieuw het wildemanskruid woekert
aan het einde van het zoute strand.
Kom in het water,
geniet van het geklater
en laat voor later
de dood en haar schrikwekkend geschater.
Sla mijn weg in,
kruip in mijn huid,
leg je neer in mijn tochtig theater
en slaap zacht in het haar van de nacht.
Kijk door mijn ogen,
dans door mijn dromen,
droom dat ik dans
en dans met me mee tot in zee.
Roep mijn naam,
raak me aan!
Neem me voor wat ik ben!
Neem me bij de hand
en schrijf nu ik mij nog herken
mijn naam naast de jouwe neer in het zand.
I/2
Omdat ik in de nabijheid van de nacht,
geboren ben in een kale kamer
aan de rand van een platgebrande stad,
ver van de zure draslanden
waar welig bergkervel en wolfsklauw bloeien.
Omdat door mijn aders vanaf het eerste uur
de weelde van monumentale moeders vloeide
als het goud van onvermijdelijke herfsten
en in de verre verte de klank van een hobo weerklonk.
Omdat we nooit goden tekort kwamen:
ze bespiedden ons door het oog van de synagoge,
door de barsten in hun tempels
of door een stralende driehoek
om te zien wie vloekte en wie niet.
Omdat het thuis aan melancholie
noch aan chocolade ontbrak en toen
in de gelukkige straten van Hoboken de fanfare speelde.
I/3
Het was een tijd waarin de winters
gehoorzaamden aan de trage wetten
van vorst en hagel
en zich neerlegden bij het barre bewind
van noordelijke dreigementen en de wind.
Koude heerste over oude heesters
in het gure park dat stijf stond van de rijm.
Voor het donkerde keek ik verrukt als naar schoonschrift
naar de sierlijke krassen van mijn schaatsen in het ijs.
Onze woorden werden wolken
die vluchtig door de vrieslucht zweefden.
Wij ademden zwaar en zichtbaar
als vee in de vroege, verkleumde avond.
Meer leesfragmenten
Leesfragment: We worden er niet jonger op - Michel Follet
We worden er niet jonger op is het vervolg van het in 2021 verschenen relaas Wanneer zien we u terug? over twee eigenzinnige negentigplussers in een woonzorgcentrum. Veel lezers herkenden zich in de petites histoires vol tragiek en humor. Nooit zwaarmoedig, wel realistisch en vaak onverbloemd. Lees hier het voorwoord van het nieuwste boek van Michel Follet.
Leesfragment: Zorgen voor morgen - Daan Duppen & Dirk Doucet
In Zorgen voor morgen tonen Daan Duppen en Dirk Doucet aan dat ouder worden een proces is. Door tijdig na te denken en te handelen kan je de regie van je latere leven in eigen handen houden. Lees hier het eerste hoofdstuk uit hun relaas.
Leesfragment: De Panter praat - Guinevere Claeys & Johan Faes
Adriaan Raemdonck is een pionier in de kunstwereld. Hij heeft het beroep ‘galerist’ zichtbaarder gemaakt, vocht voor de rechten van kunstenaars en speelde als voorzitter van de Federation of Art Galleries ook op Europees vlak een voortrekkersrol. Zijn galerie De Zwarte Panter is de langst bestaande van het land en beschikt over een levendig archief van de twintigste-eeuwse schilderkunst in België. In De Panter praat dienen twaalf postulaten als emblemen om vijftig jaar kunstgeschiedenis te markeren. Lees hier het eerste hoofdstuk.
Leesfragment: Tony de Zieke Pony - Hugo Matthysen
Boecht van dunaldy, Foorwijf en Tony, de zieke pony zijn enkele van de vele iconische songs die Hugo Matthysen schreef en zong. Voor het allereerst zijn de beste teksten samengebracht in een relevant en aantrekkelijk boek. Lees en zing mee!
Leesfragment: Dikke Freddy Forever - Erik Vlaminck
Sommige personages verdienen het eeuwige leven. Dikke Freddy is zo iemand: hij observeert waar het fout loopt in onze samenleving en zet zijn aangeboren gevoel voor sociale rechtvaardigheid om in bevlogen teksten. Lees hier een fragment uit Dikke Freddy forever.
Leesfragment: Tir Arthur - Erik Vlaminck
In Tir Arthur worden we geconfronteerd met Arthur Van Hooylandt, een van de hoofdpersonages uit Suikerspin. Vijftien jaar later baat Arthur een schietbarak uit op de kermis en is hij nog steeds wie hij was: een egocentrische bullebak die alles en iedereen in het vizier neemt. Tot hij op een keerpunt belandt…