Het nodige breken is een gevoelsmatige relativiteitstheorie en een verkenning van buigzaamheid. Hier ontdek je een voorproefje uit de dichtbundel van Sara Eelen.
Vlechten
Mijn moeder die achter me stond, mijn haar routineus kamde
eerst de bolle borstel dan de scherpe kam
soms haar vingertoppen
die langs mijn hoofdhuid gleden
gangen maakten door weerbarstige lokken.
Ik die stokstijf naar voren staarde, als een dressuurpaard
of eerder een veulen, wankel op de benen
met een beugel in de bek
elke maand met nieuwe elastiekjes in felle kleuren
ook de tanden moeten in een keurslijf.
Hoe ouder ik werd hoe meer vlechtjes ik wou
altijd een oneven aantal
alles om de tijd tussen moeder en bank geklemd te verlengen
alles om te tonen dat ik braaf en mooi in het gareel zou blijven
zolang zij mij zacht over het hoofd bleef aaien.
Vouwen
Mijn moeder, altijd omhuld door losse jurken
er nooit helemaal bij als je haar om antwoord vraagt
ik vraag me af of ze haar gedachten plaats geeft
zoals ze haar kleding opvouwt.
De herinneringen aan haar jeugd
met de mouwen naar binnen geplooid
achter in de kast.
Het verdriet geordend in paren zoals haar netkousen
tot een zo klein mogelijk bolletje gedraaid.
Het geluk als een zomerjurk in de winter weggestopt
het jaar nadien nooit meer de juiste maat.
Wij, de kinderen, op elkaar gestapeld
cederhout ertussen om ons te beschermen
gaten vormen zich zo snel.
Daarna de kast dicht.
Het slepen van de dag laat ze ongestreken, losjes
over de rand van een stoel
klaar om de volgende dag te dragen.
Buigen
Ik ben een wezen vergroeid met jouw verweerde vingertoppen.
Ooit kneedde je me helemaal
tot je handen zwollen als sponzen.
Sindsdien zoek ik in je schoot naar overgangslijnen
span ik me als een boog om de oorsprong te omvatten:
twee in elkaar afgeweken lichamen, de aanraking
als ellepijp en spaakbeen, hoe jij je arm tilde
om te tonen hoe ver ik kon reiken.
Maar de schaal is afgenomen.
De lichamen leven buiten mijn boog.
Ze buigen naar het scheurende licht.
In omhelzing plooien onze ruggenwervels
als een berenklem. Je tilt je arm niet langer
en ik reik verder.
Ik merk het nu, hoe de boog in mijn rug zich spant
als ik buig
zakt de vloed van vergeten naar mijn bovenlijf.
Ik buig me steeds vaker.
Meer leesfragmenten
Leesfragment: We worden er niet jonger op - Michel Follet
We worden er niet jonger op is het vervolg van het in 2021 verschenen relaas Wanneer zien we u terug? over twee eigenzinnige negentigplussers in een woonzorgcentrum. Veel lezers herkenden zich in de petites histoires vol tragiek en humor. Nooit zwaarmoedig, wel realistisch en vaak onverbloemd. Lees hier het voorwoord van het nieuwste boek van Michel Follet.
Leesfragment: Zorgen voor morgen - Daan Duppen & Dirk Doucet
In Zorgen voor morgen tonen Daan Duppen en Dirk Doucet aan dat ouder worden een proces is. Door tijdig na te denken en te handelen kan je de regie van je latere leven in eigen handen houden. Lees hier het eerste hoofdstuk uit hun relaas.
Leesfragment: De Panter praat - Guinevere Claeys & Johan Faes
Adriaan Raemdonck is een pionier in de kunstwereld. Hij heeft het beroep ‘galerist’ zichtbaarder gemaakt, vocht voor de rechten van kunstenaars en speelde als voorzitter van de Federation of Art Galleries ook op Europees vlak een voortrekkersrol. Zijn galerie De Zwarte Panter is de langst bestaande van het land en beschikt over een levendig archief van de twintigste-eeuwse schilderkunst in België. In De Panter praat dienen twaalf postulaten als emblemen om vijftig jaar kunstgeschiedenis te markeren. Lees hier het eerste hoofdstuk.
Leesfragment: Tony de Zieke Pony - Hugo Matthysen
Boecht van dunaldy, Foorwijf en Tony, de zieke pony zijn enkele van de vele iconische songs die Hugo Matthysen schreef en zong. Voor het allereerst zijn de beste teksten samengebracht in een relevant en aantrekkelijk boek. Lees en zing mee!
Leesfragment: Dikke Freddy Forever - Erik Vlaminck
Sommige personages verdienen het eeuwige leven. Dikke Freddy is zo iemand: hij observeert waar het fout loopt in onze samenleving en zet zijn aangeboren gevoel voor sociale rechtvaardigheid om in bevlogen teksten. Lees hier een fragment uit Dikke Freddy forever.
Leesfragment: Tir Arthur - Erik Vlaminck
In Tir Arthur worden we geconfronteerd met Arthur Van Hooylandt, een van de hoofdpersonages uit Suikerspin. Vijftien jaar later baat Arthur een schietbarak uit op de kermis en is hij nog steeds wie hij was: een egocentrische bullebak die alles en iedereen in het vizier neemt. Tot hij op een keerpunt belandt…