Wanneer weet je of je meer kinderen wilt?

Ik legde aan de dokter uit dat ik vaak duizelig was. En moe. Ik had ook veel zin in koeken en chips. En ik voelde me vaak opgezwollen, vooral aan mijn buik en borsten. Al was dat misschien door die koeken en chips.

      De dokter hield een vers afgetapte staaltje bloed voor mijn neus en zei: ‘Ik ga dit toch even laten testen op een nieuwe zwangerschap.’
      Ik schoot meteen in de lach. Hardop. Een nieuwe zwangerschap! Ha! Die oude zwangerschap leek nog maar een week geleden! Die week geleden was ik zelfs ongesteld geweest. Er zou geen fractie van het befaamde zwangerschapshormoon in mijn bloed te vinden zijn. 
      ‘En toch,’ antwoordde de dokter.
      MET DE LACH DER DWAZEN OP MIJN GEZICHT VERLIET IK HET DOKTERSKABINET. ZWANGER! WAT EEN GRAP.  Wij waren helemaal niet bezig met een nieuwe zwangerschap. Daar spraken we niet eens over.
      Bovendien is er doorgaans seks nodig om zwanger te raken. Zonder anticonceptie en op het juiste moment. Allemaal voorwaarden waaraan wij niet of onvoldoende aan voldeden. Er kon daarom ook geen sprake zijn van een zogenaamd ongelukje. Als ik daadwerkelijk zwanger zou zijn, was het ineens de volgende onbevlekte ontvangenis. En zo veel krediet geef ik mijn baarmoeder nu ook weer niet.
      De volledige minuut die ik nodig had om naar mijn auto te stappen, was ik overtuigd van mijn gelijk. En tegen de tijd dat ik mijn veiligheidsgordel vastklikte, de auto startte en de dokterspraktijk verliet, was ik aan het uitrekenen in welke maand die hypothetische baby geboren zou worden, hoe oud ik, mijn vriend en mijn eerstgeborene dan zouden zijn en dacht ik na over waar ik de doos met babykleding had opgeborgen.
      Er was dan wel geen gelukkig ongelukje of onbevlekte ontvangenis gebeurd, maar ik was vast wel zo iemand die van een beetje voorvocht zwanger werd. Of van op een toiletbril te gaan zitten in een shoppingcenter. Wat me niet enkel een tweede kind, maar ook zorgen baarde. Zo werd het een kind van inferieure kwaliteit! Bijna had ik een lijstje met vijf jongens- en meisjesnamen, tot ik thuiskwam en recapituleerde: ik ging naar de dokter voor een check-up en ik kwam zwanger terug. Ik wist zeker dat dat onmogelijk was en toch waren er maar twee minuten nodig om me van het tegendeel te overtuigen. Ondanks sluitende bewijzen. Want zo gaat dat: het ene moment is van een volgend kindje geen sprake en het andere moment ben je huizen aan het zoeken met meer slaapkamers. Dan weet je het wel.
      Een verloren gewaande zwangerschapstest moest die mindfuck een halt toeroepen: niet zwanger. Ha! Na al die staalharde bewijzen en dat avontuur restte me nog slechts één vraag: wou ik nu eigenlijk nog een kindje of niet? En ineens wist ik het.


Deze en andere Frequently Asked Questions over het moederschap beantwoord door Nele Reymen


FAQ: het moederschap

Is Google de g-plek van elke zwangere vrouw? Welke kleuren kan de roze wolk hebben? Zijn baby’s emo-eters? Kan je onderhandelen met een kleuter? Doen andere moeders ook maar wat? Wat is de ultieme vorm van zelfzorg? Hoe verlopen de tropenjaren? En is één kind plus één kind gelijk aan twee kinderen?

Deze en andere Frequently Asked Questions over het moederschap worden in dit boek beantwoord door Nele Reymen. Of net niet. Ze is moeder van twee dochters en deelt in Flair al jaren haar ervaringen en onkunde over dat moederschap, vanaf de conceptie tot de kleuterklas. Met humor én diepgang schetst ze een heerlijk eerlijk beeld, van dubbele kraamverbanden over een zalige en een zeer moeilijke postpartumperiode tot niet zo mild ouderschap. Daarbij geeft ze andere moeders wat zo nodig is: herkenning en erkenning.

Want net zoals alle moeders heeft ook zij vragen.
Zo veel dat ze soms denkt: F*CK het moederschap!

(Sorry kindjes, mama bedoelt ‘FAQ’.)

Een heerlijk eerlijke trip door de hoogtes en laagtes van het moederschap.