Michaël Pas introduceert 'Mooi zijn en zwijgen'

Tijdens de boekvoorstelling van Mooi zijn en zwijgen geeft filmliefhebber en acteur Michaël Pas een inleiding bij het boek en blaast hij de loftrompet voor Anke Brouwers. Je leest zijn welkomstwoord hier. 

Lieve toehoorder,

In januari is het weer zover, Cinema Canvas komt terug, ik mag tafelgasten uit de filmwereld ontvangen en op sympathieke want niet opvallende wijze, mijn filmkennis tentoon spreiden door het stellen van uitgekiende vragen, die duiden op een groot maar niet geëtaleerd kennis inzicht in het werk van de filmmakers.

Een inzicht en kennis  die ik, tot mijn meerdere eer en glorie haal bij Anke Brouwers.

Dat Anke Brouwers herhaalde malen een welkome en welbespraakte gast was aan mijn Canvas-tafel, dat weet iedereen hier. (De canvastafel die voor de aandachtige kijker ook te herkennen is als de  met een ander logo beplakte extra-time tafel, maar dit terzijde, de budgetten zijn wat ze zijn.)

"Als ik Cinema Canvas een gezicht geef, geeft Anke het ruggengraat, vlees, ballen en kennis."

Veel minder mensen weten dat haar rol achter de schermen nog welkomer en welbespraakter is. Als ik het programma een gezicht geef, geeft Anke  het ruggengraat, vlees, ballen en kennis.

Eigenlijk geeft ze mij ruggengraat, vlees, ballen en kennis.

Mooi zijn en zwijgen is de titel van dit boek, en het is tevens mijn rol bij Cinema Canvas.

Mooi zijn en zwijgen en Anke doet de rest.

Enfin,ik moet wel af en toe iets zeggen natuurlijk, maar dankzij mijn oortje word ik perfect draadloos gestuurd door de regisseur die op haar beurt wordt gestuurd door het redactieteam.

En de budgetten zijnde wat ze zijn, is dat team terug te brengen tot Anke.

(Het zou me niet verbazen als ze ook nog de redactie van Extra-time erbij pakte, want ze is van vele markten thuis, die Brouwers)

De ondertitel van het boek luidt: De machtige vrouwen van de Amerikaanse film. Wel maak daar Vlaamse film van en het gaat over haar.

Ik was er als de kippen bij om mezelf op te werpen als inleider deze avond. 

Ik heb mezelf schaamteloos opgedrongen zogezegd om iets terug te doen, maar eigenlijk omdat het mij het eerste exemplaar van dit begerenswaardige boek zou opleveren. Nog lang voor jullie, het gewone volk, het filmplebs zeg maar, daartoe toegang zou, hebben.

Want via dit boek wil ik althans een deel van haar kennis tot mij nemen.

(Nu is de kans klein dat ik ooit een praatgast uit het era van de stille film bij mij aan tafel krijg, maar soit, een beetje historische basis is alvast het begin van de wijsheid)

En wat heb ik al geleerd?

Eerst en vooral dat ze kan schrijven. Ik las en bleef lezen.

"Ik leerde over fantastische maar ondergesneeuwde vrouwelijke pioniers."

Ik leerde over fantastische maar ondergesneeuwde vrouwelijke pioniers als Alice Guy, Pearl White, Gloria Swanson en Lillian Gish. Ik las over een schare vrouwelijke scenaristen, regisseurs, zakenvrouwen en producenten.

Ik genoot van de avonturen van stuntmannen en -vrouwen, van slimme scenaristes als Anita Loos

Anita Loos was bekend om haar geestige tussentitels, de pancartes zeg maar.

Haar meest populaire tussentitel was de introductie van een nieuw personage, een graaf.

Hij werd zo geïntroduceerd:

 

‘Zijn naam was Graaf Xxerksxxv’

 

En daaronder stond dan:

 

Noot: voor zij die de titels hardop lezen. Je kan de naam van de graaf niet hardop uitspreken. Je kan hem alleen maar denken.

 

En daarmee gaf ze de vervelende bioscoopgangers die vaak luid meelazen of commentaar gaven op het scherm meteen een standje.

Ik smulde van dit soort anekdotes.

"Ik smulde van dit soort anekdotes."

Maar wat me vooral opviel, Anke, naast je kennis en research en je vlotte pen, is je onmetelijke en diepe liefde voor de stille film.

Je laatste hoofdstuk in Italië is een passionele ode aan de stille filmbeleving.

Maar ook je tussentijdse opmerkingen over verdwenen films doen voelen hoe je hart daarbij bloedt.

Zoals in deze passage, pagina 101:

‘De dood zit eigenlijk ingebakken in het medium zelf…’

"Mooi zijn en zwijgen is geschiedschrijving, is verslaggeving maar is ook een liefdesverhaal van jou voor je medium."

Mooi zijn en zwijgen is geschiedschrijving, is verslaggeving maar is ook een liefdesverhaal van jou voor je medium.

Je bent honderd jaar te laat geboren, Anke, want Lois Weber, Frances Marion en Mary Pickford zouden in jou een gedroomde, slimme, en passionele medestander hebben gevonden.


Alle speeches bij Mooi zijn en zwijgen