Sterven is klote maar jullie koffie is lekker. Dagelijks leven in een hospice voor palliatieve zorgen.

In palliatieve zorg gaat het zelden over hoogdravende dingen. Het gaat over het allerzachtste kussen. Over één gekookte aardappel als je geen puree meer kunt zien. Het gaat over stilte. Over een zoon die na jaren een zoen aan zijn moeder geeft.
Mensen laten hun afdrukken na op elkaar, op de dingen rondom hen. Leven, vallen, opstaan. Of blijven liggen.

Een hospice is een verpleeghuis voor palliatieve zorgen, met centraal de huiselijke sfeer en de individuele begeleiding van de gasten. Coda is zo'n hospice, ligt op slechts enkele stappen van het wervelende, zoevende leven. Mensen komen er terecht op het moment dat ze opzij gezet worden uit dat leven. Ze leven er het laatste stuk van hun verhaal.

Martine Wolfaert (1962) begon bijna dertig jaar geleden als verpleegkundige in het hospice van Coda. Ze schrijft in relaas, column en verhaal over de belevenissen en gebeurtenissen aldaar.

'Doet je stilstaan bij het leven en hoe we er soms (niet) mee omgaan.' - Petra, Goodreads

'Een zeer goed boek, leest als een trein. Zeer emotioneel op bepaalde momenten maar dat kan men nu eenmaal niet vermijden wanneer men het heeft over palliatieve zorgen.' - Mieke, Goodreads

'Daarbij zijn de verhalen net zoals de ervaringen van Martine zelf: soms hartverwarmend, soms hartverscheurend. De ene keer geven ze je een brok in de keel, de andere keer lees het verhaal uit met een glimlach op je gezicht.' - Coole suggesties