Leesfragment: Ik ga naar de schapen - Marieke De Maré

Ik ga naar de schapen gaat over zwijgen, kijken, vasthouden en loslaten. En ook over graag leven. Maar hoe doe je dat alweer? Lees hier een fragment uit de tweede roman van Marieke De Maré.


Ik ga naar de schapen
Marieke De Maré

ISBN: 978 94 6434 224 6
Prijs: €21,99


Een schapenstal.
Bij benadering in het midden van een uitgestrekte
weide.

 

Het is de bijzondere plek waar Andrej, Simone, Tove 
en Rocco allemaal wel eens zitten. Soms samen.
Meestal alleen.

In de schapenstal wordt weinig tot niets gezegd.
Dat ligt vermoedelijk aan de schapen die altijd in de
meerderheid zijn en de bezoekers onbeschaamd en
indringend aankijken. Hun leider is een oude dikke ooi
die met haar grote mooie blauwe ogen iedereen het
zwijgen kan opleggen.

 

Zwijgen in de schapenstal is iets anders dan zwijgen
op eender welke andere plek. Daar zijn ze allen op een
uiteenlopend moment in het leven achter gekomen.
De schapenstal werd lang geleden gebouwd door de
vader van Simone. Gelukkig is hij er niet meer. Al is
hij er wel nog, want op zijn rouwkaart staat: ‘Sinds je
bij ons wegging, ben je overal.’

 

Verder is er ook nog Siti.

Zij leeft nog en is de moeder van Simone, maar dat
laatste was ze, op een doordeweekse dinsdag, plots
vergeten.

 

Aan het einde van het verhaal, als er twee weken zijn
verstreken, gaat Siti dood.
Je zou dat om een of meerdere redenen jammer kunnen
vinden. Net zoals ik. Vaak heb ik mij afgevraagd
of ik opnieuw kon beginnen om dit verhaal anders te
laten eindigen.

 

Neen.
Dat kon niet.

 

Andrej en Simone.

Twee mensen als twee woelmuizen,
die één keer in het leven kiezen met wie ze voor altijd
samen zullen blijven.

 

Andrej en Simone wonen in een oud huis aan de rand
van een klein dorp. Zo klein dat de rand zich heel dicht
bij het midden bevindt. In het dorp staat een romaanse
kerk, er is een plein met daaromheen een aantal huizen,
een uitvaartcentrum en een klein industrieel
museum over de geschiedenis van kookpannen en koffiemachines.
Tussen het oude pastoriegebouw en de
romaanse kerk loopt een grindweg, waarlangs een
begraafplaats ligt, die leidt naar het huis van Andrej
en Simone. Vanuit hun woonkamer kijken ze uit op
een grote open grasvlakte. Ergens in het midden van
de weide bevindt zich hun schapenstal, die voor de
helft op de grens met een ander dorp staat.

Andrej vertelt dat aan iedereen die hen bezoekt.

‘De schapen grazen hier en slapen ginder.’

In het midden van de stal staat een klein nagemaakt
verkeersbord waarop hij de naam van het andere dorp
geschilderd heeft.

Voor Andrej is het een vrolijke gedachte dat zijn schapen
voortdurend een grens oversteken, hoewel Simone
hem al vaak heeft gezegd dat er eigenlijk weinig bijzonders
aan is.

 

Andrej houdt van zijn schapen.

 

Exact een week nadat hij en Simone verhuisden naar
haar ouderlijke huis met uitzicht op een lege schapenstal,
kocht hij twee dikke boeken: Schapen houden als
liefhebberij en Waarom schiep God het schaap?

Na een paar dagen lezen en een bezoek aan een kleine
schapenhouderij deelde hij Simone mee dat hij vier
ooien op het oog had. Andrej kon niet wachten om de
oude schapenstal te verbouwen. Muren afbreken,
muren bouwen, schuren, verven, voederbakken plaatsen,
drinktonnen monteren. Hij installeerde een
aparte ruimte in de stal voor alle materiaal dat hij in
een keer kocht. Alles van hetzelfde merk, alles in dezelfde
kleur: een schapenhoefschaar, een klauwmes,
een schapenschoen, een rubberen nekkoord, een vitamine-
injector, een dektuig, dekpoeder, een scheermachine,
een tondeuse, scheermesjes, olie voor de scheermachine,
een lammerensonde, een lamverloskoord,
een naveldip, een beademingspomp, een spantang,
een schedeband, adoptiespray, een maatbeker voor de
lammetjesmelk, een garde, vier lammerflessen, lammerspenen,
een flessenrek, een lammeremmer en, om
te beginnen, vier grote zakken krachtvoer.

 

Toen hij alles had uitgestald, stond hij er de rest van
de dag naar te kijken. De ene keer stond hij helemaal
links in de weide, de andere keer helemaal rechts, dan
weer in de opening van de stal en ook eens achter het
raam in de woonkamer.

De ooien konden komen, want Andrej zag dat niets
ontbrak.

 

Behalve misschien het genoegen van Simone.

 

     ○

Het is MAANDAG.
      ‘Mag ik het antwoord geven?’

      ‘Neen.’

 

Andrej en Simone kijken door het kleine raam dat uitkijkt
op de grote weide en hun schapenstal.

Simone denkt diep na.

Andrej niet.

Hij kucht. Hij geeuwt. Hij drinkt koffie. Hij slikt in
vertraging zijn speeksel weg en vraagt:

      ‘Mag ik een tip geven?’

       ‘Neen.’

 

Andrej schuift zijn stoel achteruit, gaat naar de kelderkast,
opent die haastig, breekt een grote reep van
een tablet chocolade en wandelt daarna traag en al
knabbelend rond de tafel. Af en toe zoekt hij oogcontact
met Simone, die vaak in gedachten verzonken is.
Hij sleept met zijn oude pantoffels over de vloer om
haar bij de les te houden.

 

Simone schrijft iets op.
      ‘Je begint verkeerd.’

 

Zucht.

 

      ‘Kan je mij even alleen laten?’ vraagt Simone.

 

      ‘Ik ga naar de schapen,’ zegt Andrej.

 

     ○


Meer leesfragmenten

Leesfragment: Naakt - Mel Meliciousss

Mels ochtenden beginnen jarenlang op dezelfde manier: met de spelletjes die ze met haar vader en zus moet spelen. Mel wil niet, maar ze weet dat het enkel erger wordt als ze zich verzet. Dus Mel droomt. Over hoe ze ooit heel ver weg zal zijn van hier. Jarenlang werd Mel niet gehoord, maar nu doet ze eindelijk haar verhaal,onverbloemd. Lees hier een fragment uit Naakt.

Lees meer »

Leesfragment: Breydel - Lisa Demets

In Breydel brengt Lisa Demets de geschiedenis achter de succesvolle branding van de Brugse familie Breydel. Middeleeuwse kronieken vormen de rode draad in dit verhaal over de weg naar de macht van de beroemdste Brugse beenhouwersfamilie in de veertiende en vijftiende eeuw. Lees hier het eerste deel van de inleiding.

Lees meer »

Leesfragment: Over dit gevoel is nagedacht - Tyche Beyens

Over dit gevoel is nagedacht van Tyche Beyens is een queeste naar de liefde van vier eind-twintigers, die dat veelzijdige begrip stapsgewijs proberen te ontleden. Het is een liefdesverhaal over voelen in een eeuw waarin zo veel wordt nagedacht. Lees hier het eerste hoofdstuk uit Beyens' debuut. 

Lees meer »