Auteur: Erik Vlaminck
ISBN: 9789464341515
'Gij gaat toch ook niet beginnen, zeker! Waarom zoudt ge nutteloze kosten maken? Er zijn verdorie kleren! Er zijn kleren genoeg! We hebben een hele kast vol kleren! We hebben van alle maten minstens drie stuks! Als er bezoek voor een van de jongens komt, dan sjorren we die een broek aan zijn lijf en trekken een trui over zijn kop. En dan brengen wij die aangeklede sukkelaar netjes in een karreke naar de bezoekzaal. Meer moet dat toch niet zijn. Hebt gij daar al ooit reclamaties over gehoord? Of moeten we ze misschien ook een plastron rond hun nek draaien en een hoed op hun kop zetten?’
Iconen geeft een ontluisterende inkijk in de gang van zaken in een psychiatrisch centrum in het Vlaanderen van de jaren zeventig. De roman toont een kluwen van machtsmisbruik en van onmenselijke bejegening. Amper vijftig jaar later dreigen de vergeetputten van toen vergeten te worden.
Iconen geeft een ontluisterende inkijk in de gang van zaken in een psychiatrisch centrum in het Vlaanderen van de jaren zeventig. De roman toont een kluwen van machtsmisbruik en van onmenselijke bejegening. Amper vijftig jaar later dreigen de vergeetputten van toen vergeten te worden. Lees hier de eerste hoofdstukken uit de nieuwe roman van Erik Vlaminck.
'Iconen is een echte Vlaminck, sappig, vol zwarte humor, krankzinnige personages (en dan bedoel ik niet de patiënten), wreedheid, gefnuikte goede bedoelingen, eindeloze malheur en misverstanden maar het is ook een urgent boek dat ons laat zien: het is
nooit te laat voor een aanklacht.'
'Iconen is bij het allerbeste uit Vlamincks oeuvre en het zou ons verbazen mochten er dit jaar betere boeken in het Nederlandstalig literair landschap op de markt verschijnen.'
'Met Iconen schreef Erik Vlaminck een pijnlijk verdoken aflevering van Het verhaal van Vlaanderen.'
Elvis Peeters
'In zijn volksgefinetunede idioom put Erik Vlaminck uit eigen opvoederservaringen en trekt hij enkele beerputten open. De woede is geregeld van de pagina's te schrapen.'
'Erik Vlaminck kiest in Iconen, zoals in al zijn werk, het standpunt van de onderdrukte, de zielepoot, de armoezaaier, de patiënt die geen zeggenschap heeft over zijn eigen lot. Hij is één van de weinige Vlaamse schrijvers die erin slagen om engagement en humor te combineren.'
'Met zijn volkse vertelstem schetst Vlaminck een ontluisterend beeld van een psychiatrisch centrum in het Vlaanderen van de jaren 70. Wantoestanden worden toegedekt, machtsmisbruik is schering en inslag. De ontzetting neemt pagina na pagina toe.'
'Iconen sluit, mede door de directheid in de stijl, perfect aan bij het eerder
verschenen sociaal-geëngageerd werk van Erik Vlaminck.'
'Met deze roman, die in de ik-vorm geschreven is, confronteert Erik Vlaminck de lezer met de rauwe realiteit van wat er zich afspeelt in een Vlaamse psychiatrie tussen augustus 1975 en maart 1976. Het boek gaat over de meest ernstige situaties en wordt gebracht met de nodige dosis humor, maar stemt ook aan tot nadenken.'
