Leesfragment: Mazzelaar - Benny Baudewyns

2

De ober bracht de volgende fles en opende ze vakkundig. Slechts een zuchtje was hoorbaar toen de kurk eindelijk van de fles ging. Karel Drik schoof wat onderuit en liet zijn hoofd op de rug van de bank steunen. Hij had deze middag alleen een broodje gegeten in het clubhuis van het golfterrein en voelde de alcohol snel naar zijn hoofd stijgen.
         Benieuwd wat ie nou weer uithaalt, dacht hij, terwijl hij Andy Personne strak aankeek. Drik kon niet alle fratsen van Personne smaken. Soms was hij ronduit grof, maar Drik had nooit laten merken dat hij vond dat Andy over de schreef ging. Hij had de man immers nog nodig. Meteen nadat ze elkaar op die receptie hadden ontmoet en aan de praat waren geraakt, wist Drik dat Personne met zijn bouwbedrijf van goudwaarde kon zijn voor hem. Hij was al lang op zoek naar een valabele partner om met zijn bedrijf grotere restauratieklussen aan te kunnen.
         Oh, het worden de glazen, zag Drik.
         Personne wees boos naar hun lege glazen die nog op de tafel stonden. De ober stond net op het punt om bij te vullen, toen
hij Andy’s korte en vinnige beweging zag. Snel zette de ober de champagne in de koeler, maakte een korte buiging en ruimde met een verontschuldiging de glazen af. Hij haastte zich naar de bar om nieuwe te halen.
         ‘Wel het minimum,’ gromde Personne. ‘Vooral als je de prijs van een fles ziet.’ Hij ging rechtop zitten en stak een handvol
borrelnootjes in zijn mond. ‘Wel mannen, wat wordt het vanavond in het casino?’
         ‘Weet ik veel,’ zei Vanhiel. ‘Ik ken niks van die dingen. Ze zullen wel van die goede, ouderwetse éénarmige bandieten hebben.’
         ‘Eénarmige wat?’ vroeg Drik ontzet. ‘Wat is dat nou weer voor een Belgische uitdrukking?’
         ‘Zo’n ding met een arm, waar je muntjes in stopt.’
         ‘Oh, een fruitmachine. Nu snap ik hem.’
         Personne veegde het voorstel met een handgebaar van tafel. ‘Gokautomaten zijn rommel voor jan-van-de-straat die ook eens een voet in een casino wil zetten. Roulette is wel het minste wat we kunnen proberen. Kent er iemand blackjack?’
         ‘Ik weet wat het is,’ geeuwde Drik, nadat hij net van de pas ingeschonken champagne had geproefd. ‘Maar ik heb het nog
nooit gespeeld. En ik wil er ook niet aan beginnen. Lijkt mij zo’n instinker waar je snel veel geld mee kunt verliezen.’
         Vanhiel grinnikte. ‘Eens Hollander…’
         ‘Jeetje, daar gaan we weer.’

3

Een viertal dames kwam de hotelbar binnengewandeld. Vanhiel zag dat ze in een gesprek waren verwikkeld en geen oog hadden voor de buitenwereld. Inderdaad, ze passeerden het tafeltje met de ondernemers zonder hen ook maar een blik te gunnen. Dat deden de ondernemers anders wel. Het gezicht van Personne sprak boekdelen, constateerde Vanhiel. Hij kon zijn afkeuring nauwelijks verhullen.
         ‘Vergeet het,’ zei Personne, terwijl hij de vrouwen de rug toekeerde en een nieuwe aanval op de borrelnootjes inzette. ‘Lager echelon. Zie je zo aan hun kleding. Mogen op kosten van de firma ook eens weg. Hebben met veel moeite hun kroost en
kookfornuis achtergelaten. Pap daarmee aan en je weet meteen of de kleine zijn tandjes al heeft.’
         ‘En hoeveel luiers ie vol heeft gepoept,’ grapte Drik.
         Er viel een stilte. De vrouwen klommen op de hoge stoelen aan de bar en bestelden cocktails. Ondertussen gaven ze elkaar
hun bevindingen door over het schoonheidssalon van het hotel dat ze blijkbaar die middag hadden bezocht.
         ‘Shit,’ zei Vanhiel. ‘Ze spreken Nederlands. Gelukkig hebben we alle commentaar voor onszelf gehouden.’
         ‘Dat kan me wat,’ zei Personne. ‘Iedereen heeft recht op een eigen mening.’ Hij nipte van zijn glas. ‘Nou, dan toch maar het
casino?’
         Drik grinnikte. ‘Jij was toch niet van plan om…?’
         Personne hief een hand op. ‘Ben je gek? Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om daar mijn tijd in te steken. Die met die groene jurk. Heb je haar kont gezien?’
         ‘Kun je je achter verstoppen mocht haar man onverrichterzake de kamer binnenkomen,’ grapte Drik.
         Vanhiel ging plots rechtop zitten en boog zich naar zijn maten toe. ‘Duizend euro,’ zei hij tegen Personne.
         ‘Wat?’
         ‘Duizend euro,’ ging Vanhiel verder. ‘Als je het aanlegt met een van die vier… Nee, beter, met die in dat groene kleedje.’ Hij
keek Drik aan. ‘Doe je mee? Duizend euro was het bedrag dat ik ten hoogste zou spenderen in het casino. Spring je mee op de
boot?’
         Drik dacht een ogenblik na en proestte het toen uit. ‘Verdomd ja. Dat worden goed besteedde eurootjes. Dit wil ik ook
wel eens zien.’
         ‘Wacht even,’ zei Personne. ‘Bedoelen jullie duizend de man? Tweeduizend?’
         ‘Ja,’ lachte Vanhiel. ‘De champagne heeft je rekenmachine nog niet aangetast.’
         ‘Maak er tweeduizend van. De man.’
         ‘Wat ben jij een sjacheraar.’ Vanhiel wendde zich tot Drik. ‘En?’
         Drik knikte. ‘Vooruit maar, tweeduizend. Het wordt alleen maar duurder voor jou, Andy, als het niet lukt. Want dan betaal
jij ons, nietwaar? Tweeduizend de man. Vierduizend, nietwaar?’
         ‘Oké,’ zei Personne.
         Er werden handen geschud. Onder vrolijk gegniffel ging de rest van de fles naar binnen.

4

Toen Personne op de vier vrouwen was afgestapt, hadden Drik en Vanhiel de bar verlaten. Andy moest het alleen klaren. Zij zouden hem niet bevoordelen door ook met de dames een gesprek aan te gaan. Hij alleen tegenover een groep van vier. Dat zou niet makkelijk worden. Quasi onmogelijk. Drik zou genieten van het moment dat Personne vierduizend flappen moest neertellen.
         Het werd echter een korte wandeling voor de twee mannen. Er was een stevige westenwind opgestoken en de wandeldijk
was verlaten. Drik en Vanhiel hadden een koffie genomen in een strandbar. Ze waren de enige gasten. De wind rukte aan de rolluiken en gierde om de dakgoot. Gezellig was anders. Er zat niet veel meer op dan naar het hotel terug te keren.
         Tot hun verbazing zaten er slechts drie dames aan de bar. Personne en de vrouw in groen waren verdwenen.
         ‘Weten jullie waar jullie vriendin heen is?’ vroeg Vanhiel vriendelijk. Hij kreeg drie ijzige blikken terug.
         ‘Zij is onze vriendin niet,’ zei een brunette met een bril met zwart montuur.
         ‘We hebben haar pas enkele uren geleden hier ontmoet,’ zei een ander. ‘Ze ging een wandelingetje maken met die mooiprater van jullie.’
         Ze draaiden zich alle drie om op de kruk en presenteerden ostentatief hun rug.
         ‘Kom mee,’ zei Drik. ‘Ik denk dat we de dames op de zenuwen werken.’
         Er klonk gegniffel achter hun rug toen ze de bar uitliepen. Ze zochten in de ruime hal van het hotel, maar geen Andy of groen kleedje. Ze lieten zich in een van de immense banken bij het raam zakken. Het was ondertussen beginnen te regenen.
         ‘Verdomd,’ zei Drik. ‘Die stoethaspel maakt er blijkbaar werk van. Luister, uit de grond van mijn hart: ik heb geen zin om die
kerel hier met vierduizend euro te zien buitenwandelen.’
         ‘Geen paniek,’ suste Vanhiel. ‘Ik ook niet. We vinden er wel iets op.’

5

Drik griste een krant van de stapel op de receptiebalie en liep terug naar de bank, waar Vanhiel op zijn gsm zat te tokkelen. Hij
kwam echter niet aan de voorpagina toe. Opeens stond Personne voor hun neus, met een grijns van oor tot oor.
         ‘Zoals ze hier in Frankrijk zeggen: par ici la monnaie,’ zei hij triomfantelijk.
         ‘Wat bedoel je daarmee?’ vroeg Vanhiel bedachtzaam.
         ‘Wel, ik heb met haar aangepapt. Ik ga met haar dineren vanavond. Ik beloof jullie dat ik snel terug ben. Kunnen we toch nog naar het casino. Waar ik met plezier jullie vierduizend euro zal opmaken.’ Personne liet zich met een plof op de bank tegenover Vanhiel vallen.
         Vanhiel keek Drik even aan, zag de paniekerige blik in diens ogen en stelde hem gerust met een glimlach. Toen zei hij tot
Personne: ‘Dat noem jij aanpappen? Even met iemand gaan dineren? Je hebt haar gewoon gevraagd om met je mee te gaan,
misschien zelfs tegen betaling, om ons een hak te zetten.’ 
         ‘Hé,’ grijnsde Personne. ‘Zijn jullie zo’n slechte verliezers?’
         ‘Nee,’ zei Vanhiel. ‘Maar wij hebben een andere definitie van aanpappen.’
         ‘Wat bedoel je?’
         ‘Je moet haar neuken,’ zei Drik, die had begrepen waar Vanhiel naartoe wilde.
         ‘Wat? Kom op, dat was de afspraak niet.’
         ‘Dat is hem wel. Aanpappen betekent neuken.’
         ‘Dan hadden jullie dat heel precies moeten omschrijven vooraleer de deal werd gesloten,’ zei Andy Personne korzelig. ‘Als jullie zo deals sluiten in jullie bedrijf, dan wil ik jullie raadsheer zijn, want die zal een dikke boterham verdienen met alle processen die jullie krijgen aangesmeerd.’
         Vanhiel keek Drik aan. ‘Weet je, Karel,’ zei hij. ‘Andy heeft misschien niet helemaal ongelijk. We hadden het allemaal veel
beter moeten omschrijven. We zullen opnieuw moeten beginnen. Deze keer met een juiste opdracht: neuken.’
         ‘En klaarkomen,’ voegde Drik eraan toe.
         ‘Ja, en wij zullen er zijn om dat te controleren.’ Hij wendde zich tot Personne. ‘Het moet in je suite gebeuren. Als je met haar
naar binnen gaat, laat je de deur op een kier. We geven je wat tijd zodat jullie veilig in de slaapkamer zijn. Je laat ook de verbindingsdeur op een kier, zodat wij alles goed kunnen volgen. De weddenschap eindigt wanneer jij een gevuld condoom omhoog houdt. Dan vertrekken wij.’
         ‘Vergeet het,’ zei Personne. ‘No way. Ik vrij niet met dat geval. Heb je die kont wel gezien? De kofferbak van een Hummer.’
         ‘Het is natuurlijk een uitdaging,’ zei Drik droogjes.
         ‘Ja. Je grenzen verleggen,’ zei Vanhiel zeemzoet. ‘Nu ja, in dit geval betekent het een fameuze omweg maken.’
         Ze proestten het alle drie uit.
         Personne was de eerste die in staat was om iets te zeggen. ‘In geen geval,’ hikte hij. ‘Steek die vierduizend euro maar waar ik het denk. Maak daar desnoods ook een omweg voor.’
         Drik en Vanhiel wisselden een blik van verstandhouding. Ze knikten elkaar toe.
         ‘Vierduizend,’ zei Vanhiel.
         Personne schudde het hoofd.
         ‘De man,’ zei Drik. ‘Achtduizend in totaal.’
         Het hoofdschudden stopte abrupt. Personne keek hen beiden verbouwereerd aan. ‘Achtduizend?’
         ‘Ja,’ zei Vanhiel. ‘En de kosten voor het condoom willen we ook nog voor onze rekening nemen.’
         ‘Maak je daar geen zorgen om. Die heb ik bij me.’ Personne
bleef een ogenblik in gedachten verzonken. Plots stak hij een hand boven het lage tafeltje uit. ‘Oké, ik doe het. Zorg maar dat
je de poen klaar hebt.’ 
         ‘Zorg jij maar dat je genoeg sappen klaar hebt.’
         Ze joelden als kleine kinderen.
         ‘Kom,’ zei Vanhiel. ‘Nog eentje om de moed erin te houden.’
         Ze liepen naar de bar en bestelden een fles champagne.

6

Drik zat op zijn hurken achter het kookeiland in de kleine keuken van de suite in Le Normandy en tikte een bericht op zijn
gsm. Hij liet het Vanhiel, die naast hem in dezelfde houding zat, zien.

Inderdaad wel een grote kont.

Ze loerden beiden voorzichtig over het kookeiland. Personne had het hen niet makkelijk gemaakt. Hij had de verbindingsdeur
tussen het woongedeelte en de slaapkamer van de suite gewoon helemaal open gelaten. Toen Drik en Vanhiel de kamer waren
binnengeslopen, restte hen niets anders dan zich te verschuilen achter het kookeiland. Van daaruit konden ze, als ze voorzichtig over het werkblad keken, nog net het grote bed zien in de slaapkamer, waar de werkzaamheden zopas waren begonnen.
         Vanhiel nam de gsm over en tikte op zijn beurt een bericht in.

Andy zal klimijzers nodig hebben.

Ze onderdrukten een grijnslach. Nadat Andy met zijn prooi was vertrokken naar het restaurant, waren ze in de bar blijven
rondhangen en hadden, naast een vierde fles champagne, enkel een broodje zalm naar binnen gewerkt. Andy en de vrouw waren snel terug van het restaurant. Ze waren meteen naar Andy’s suite gelopen, hand in hand, en Andy had met een brede grijns achterom gekeken toen zij achter het stelletje aan waren gegaan.
         Drik was opnieuw in de weer met zijn gsm.

Daar gaan ze. Die klootzak gaat winnen.

Vanhiel nam over.

Hij dramt wel aardig door. Hij heeft haar ondertussen bijna zijn bedrijf en een scheiding beloofd.

Drik weer.

Dat wordt een kater morgenvroeg. Ze zal zo groen zien als haar jurkje.

Ze lieten zich achter het eiland zakken. Ze hoefden niet meer te kijken. In de slaapkamer werd voldoende geluid gemaakt om het verloop van de werkzaamheden perfect te kunnen volgen. Pas toen Personne met een dierlijke schreeuw een einde maakte aan de voorstelling, staken ze weer hun hoofden boven het meubel uit.
         De vrouw lag op haar buik, diagonaal op het grote bed, met haar hoofd diep in de kussens. Personne zat op haar benen, keek triomfantelijk naar zijn maten en stak een middelvinger en een gevuld condoom omhoog.